| รหัสเครื่องมือวัด | 384 |
| ชื่อเครื่องมือวัด | แบบวัดการส่งเสริมความเป็นพุทธมามกะจากครอบครัว |
| งานวิจัยอ้างอิง | ลักษณะทางศาสนาและพฤติกรรมศาสตร์ ของเยาวชนไทย จากชุมชนแผ่นดินธรรมแผ่นดินทองในภาคใต้ . ปริญญานิพนธ์ วท.ม. (วิจัยพฤติกรรมศาสตร์ประยุกต์) กรุงเทพฯ : มศว. |
| ที่เก็บงานวิจัย | หอสมุดกลาง ชั้น 4 |
| หมายเลขเรียกหนังสือ | 153.8 ว266ล |
| คำสำคัญ | การส่งเสริม, พุทธมามกะ, ครอบครัว |
| ที่มาของเครื่องมือวัด | พัฒนามาจาก |
| รายละเอียดที่มาของเครื่องมือวัด | แบบวัดที่สร้างโดย ผศ.งามตา วนินทานนท์ (2536) |
| จุดประสงค์ในการสร้างเครื่องมือวัด | เพื่อใช้ในงานวิจัย |
| รูปแบบการตรวจและการให้คะแนน | Rating Scale |
| รายละเอียดรูปแบบการตรวจและการให้คะแนน | เป็นมาตรวัดประเมินค่า 6 ระดับ จากจริงที่สุด - ไม่จ |
| คุณภาพของเครื่องมือวัด | นำไปทดลองใช้กับเยาวชนที่อาศัยในชุมชนแผ่นดินธรรมแผ่นดินทอง ที่คล้ายคลึงกับกลุ่มตัวอย่าง จำนวน 92 คน |
| ความยาก วิธีการและพิสัย | ไม่ได้ทำการวิเคราะห์ |
| อำนาจจำแนก วิธีการ และพิสัย | ใช้สถิติ T - test ที่ 27% อยู่ระหว่าง 4.97 - 9.01 |
| ความเที่ยงตรง วิธีการ ดัชนีทั้งฉบับ | ตรวจ Content Validity โดยกรรมการควบคุมปริญญานิพนธ์ |
| ความเชื่อมั่น | หาค่าสัมประสิทธิ์แอลฟ่า เท่ากับ 0.90 |
| กลุ่มเป้าหมายและกลุ่มตัวอย่าง | นักเรียนที่นับถือศาสนาพุทธซึ่งกำลังเรียนอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 และชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ที่อาศัยอยู่ในชุมชนแผ่นดินธรรมแผ่นดินทอง จ.นครศรีธรรมราช ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2535 จำนวน 401 คน |
| เวลาในการใช้เครื่องมือ | ไม่ได้ระบุในวิทยานิพนธ์ |
| จุดประสงค์ของเครื่องมือวัด | เพื่อวัดการส่งเสริมความเป็นพุทธมามกะ จากครอบครัว ซึ่งหมายถึงการรับรู้ของผู้ตอบ ว่าได้รับการปฏิบัติจากบิดามารดา (หรือผู้อบรมเลี้ยงดู) ด้วยการเอาใจใส่ ชักจูงตนให้เกิดความสนใจในการปฏิบัติตามหลักธรรมเบื้องต้นสำหรับพุทธศาสนิกชน คือการให้ทาน การรักษาศีล และการเจริญภาวนา เพียงใด บิดามารดาได้อธิบายและส่งเสริมให้เข้าใจถึง การปฏิบัติดังกล่าวมากน้อยเพียงใด ในด้านการปฏิบัติตามหลักธรรมคำสอนของพุทธศาสนา |
| ตัวอย่างเครื่องมือวัด | 1. แม่ของฉันไม่มีเวลาพาฉันไปทำบุญที่วัด
2.แม่ของฉันใช้ไปซื้อเหล้าหรือเบียร์มาให้
3.แม่ของฉันให้ฉันชมรายการปฏิบัติธรรมทางโทรทัศน์ ซึ่งมีเด็ก ๆ เข้าร่วมฝึกสมาธิด้วย
4.แม่ของฉันเรียกฉันให้มาร่วมใส่บาตรพระสงฆ์ด้วยทุกครั้งที่มีโอกาส
5. แม่ของฉันเปิดเทปธรรมะให้ฉันฟังบ่อยครั้ง
6. แม่ของฉันให้ฉันช่วยเลือกซื้อและเตรียมสิ่งของใส่บาตรด้วยตนเอง
7.แม่ของฉันนำฉันรักษาศีล 5 ข้อ อย่างเคร่งครัดในโอกาสวันสำคัญทางศาสนา เช่น วันวิสาขบูชา
8. แม่ของฉันไม่กล้าทำผิดเพราะกลัวลูกจะเลียนแบบ
9. แม่ของฉันชักชวนให้ฉันลองฝึกนั่งภาวนาและสังเกตลมหายใจเข้าออก
10.แม่ของฉันนำฉันสวดมนต์ไหว้พระก่อนเข้านอนทุกคืน
11.แม่ของฉันไม่ให้ทำร้ายสัตว์แม้แต่มดหรือแมลงเล็ก ๆ
12.แม่ของฉันพูดให้ฉันเข้าใจสิ่งของที่ใส่บาตรอาจถูกนำไปใช้ผิดวัตถุประสงค์ของผู้ทำบุญ
13. แม่ของฉันชี้แจงให้ฉันคลายความโกรธและให้อภัยแก่เพื่อนที่เกเร
14.แม่ของฉันชี้แจงให้ลูกเข้าใจถึงบาป (ผลของการกระทำชั่ว) จากการทำผิดศีลข้อห้ามต่าง ๆ
15.แม่ของฉันไม่ทราบเรื่องของการรักษาศีลดีพอที่จะอธิบายให้ฉันเข้าใจได้
16.ครอบครัวของฉันไม่เคยพูดคุยกันเรื่องทำสมาธิภาวนา
17. แม่ของฉันคิดว่าฉันเป็นเด็กเกินกว่าจะเข้าใจเรื่องสมาธิภาวนา
18.แม่ของฉันบอกให้ฉันเข้าใจถึงความหมายหลักของบทสวดมนต์
19. แม่ของฉันพยายามหาหลักฐานจากการบรรยายธรรมของพระสงฆ์ที่มีชื่อเสียงบางรูปมาอธิบายให้ลูกเห็นความสำคัญของการ สวดมนต์ทำสมาธิ
20. แม่ของฉันย้ำกับฉันเสมอว่า "เด็กยังไม่มีรายได้จึงไม่ควรบริจาคเงินหรือสิ่งของแก่ผู้ใด"
21. แม่ของฉันบอกว่าเกลียดชังคนที่พูดโกหกหลอกลวง
22.แม่ของฉันบอกฉันว่าการหัดทำสมาธิจะทำให้เรียนหนังสือเก่ง
23.แม่ของฉันแนะนำให้ฉันสังเกตสีหน้า สบายใจ และปลื้มปิติของบุคคลหลังจากการทำบุญ
24.แม่ของฉันพูดให้ฉันเข้าใจว่าคนที่รักษาศีลเป็นพวกที่ไม่ทันโลก
25. แม่ของฉันชมเชยฉันทุกครั้งที่ฉันแสดงความเอื้อเฟื้อ แบ่งปันสิ่งของให้พี่น้องหรือเด็กอื่น ๆ
26. แม่ของฉันยกตัวอย่างบุคคลที่ประสบความทุกข์ยากในชีวิตเพราะชอบดื่มสุราหรือเล่นการพนันให้ฉันฟัง
27. แม่ของฉีนชมเชยฉันที่สามารถพูดบิดเบือนจนพ้นจากการลงโทษของครูได้
28. แม่ของฉันไม่สนับสนุนให้ฉันสวดมนต์ ทำสมาธิ เพราะจะทำให้ฉันเสียเวลาทบทวนบทเรียนโดยไม่จำเป็น
29.แม่ของฉันชอบยกตัวอย่างบุคคลที่ปฏิบัติธรรมอย่างเคร่งครัดแล้วประสบความสำเร็จในชีวิตให้ฉันฟัง
30.แม่ของฉันแสดงความพอใจทุกครั้งที่ฉันฝึกนั่งสมาธิ
______ ______ ______ ______ ______ ______
จริงที่สุด จริง ค่อนข้างจริง 1. แม่ของฉันไม่มีเวลาพาฉันไปทำบุญที่วัด
2.แม่ของฉันใช้ไปซื้อเหล้าหรือเบียร์มาให้
3.แม่ของฉันให้ฉันชมรายการปฏิบัติธรรมทางโทรทัศน์ ซึ่งมีเด็ก ๆ เข้าร่วมฝึกสมาธิด้วย
4.แม่ของฉันเรียกฉันให้มาร่วมใส่บาตรพระสงฆ์ด้วยทุกครั้งที่มีโอกาส
5. แม่ของฉันเปิดเทปธรรมะให้ฉันฟังบ่อยครั้ง
6. แม่ของฉันให้ฉันช่วยเลือกซื้อและเตรียมสิ่งของใส่บาตรด้วยตนเอง
7.แม่ของฉันนำฉันรักษาศีล 5 ข้อ อย่างเคร่งครัดในโอกาสวันสำคัญทางศาสนา เช่น วันวิสาขบูชา
8. แม่ของฉันไม่กล้าทำผิดเพราะกลัวลูกจะเลียนแบบ
9. แม่ของฉันชักชวนให้ฉันลองฝึกนั่งภาวนาและสังเกตลมหายใจเข้าออก
10.แม่ของฉันนำฉันสวดมนต์ไหว้พระก่อนเข้านอนทุกคืน
11.แม่ของฉันไม่ให้ทำร้ายสัตว์แม้แต่มดหรือแมลงเล็ก ๆ
12.แม่ของฉันพูดให้ฉันเข้าใจสิ่งของที่ใส่บาตรอาจถูกนำไปใช้ผิดวัตถุประสงค์ของผู้ทำบุญ
13. แม่ของฉันชี้แจงให้ฉันคลายความโกรธและให้อภัยแก่เพื่อนที่เกเร
14.แม่ของฉันชี้แจงให้ลูกเข้าใจถึงบาป (ผลของการกระทำชั่ว) จากการทำผิดศีลข้อห้ามต่าง ๆ
15.แม่ของฉันไม่ทราบเรื่องของการรักษาศีลดีพอที่จะอธิบายให้ฉันเข้าใจได้
16.ครอบครัวของฉันไม่เคยพูดคุยกันเรื่องทำสมาธิภาวนา
17. แม่ของฉันคิดว่าฉันเป็นเด็กเกินกว่าจะเข้าใจเรื่องสมาธิภาวนา
18.แม่ของฉันบอกให้ฉันเข้าใจถึงความหมายหลักของบทสวดมนต์
19. แม่ของฉันพยายามหาหลักฐานจากการบรรยายธรรมของพระสงฆ์ที่มีชื่อเสียงบางรูปมาอธิบายให้ลูกเห็นความสำคัญของการ สวดมนต์ทำสมาธิ
20. แม่ของฉันย้ำกับฉันเสมอว่า "เด็กยังไม่มีรายได้จึงไม่ควรบริจาคเงินหรือสิ่งของแก่ผู้ใด"
21. แม่ของฉันบอกว่าเกลียดชังคนที่พูดโกหกหลอกลวง
22.แม่ของฉันบอกฉันว่าการหัดทำสมาธิจะทำให้เรียนหนังสือเก่ง
23.แม่ของฉันแนะนำให้ฉันสังเกตสีหน้า สบายใจ และปลื้มปิติของบุคคลหลังจากการทำบุญ
24.แม่ของฉันพูดให้ฉันเข้าใจว่าคนที่รักษาศีลเป็นพวกที่ไม่ทันโลก
25. แม่ของฉันชมเชยฉันทุกครั้งที่ฉันแสดงความเอื้อเฟื้อ แบ่งปันสิ่งของให้พี่น้องหรือเด็กอื่น ๆ
26. แม่ของฉันยกตัวอย่างบุคคลที่ประสบความทุกข์ยากในชีวิตเพราะชอบดื่มสุราหรือเล่นการพนันให้ฉันฟัง
27. แม่ของฉีนชมเชยฉันที่สามารถพูดบิดเบือนจนพ้นจากการลงโทษของครูได้
28. แม่ของฉันไม่สนับสนุนให้ฉันสวดมนต์ ทำสมาธิ เพราะจะทำให้ฉันเสียเวลาทบทวนบทเรียนโดยไม่จำเป็น
29.แม่ของฉันชอบยกตัวอย่างบุคคลที่ปฏิบัติธรรมอย่างเคร่งครัดแล้วประสบความสำเร็ |
[