| รหัสเครื่องมือวัด | 380 |
| ชื่อเครื่องมือวัด | ความเหนื่อยหน่ายในงาน |
| งานวิจัยอ้างอิง | ปัจจัยที่มีอิทธพลต่อความตั้งใจที่จะลาออกจากงานของพยาบาลวิชาชีพในโรงพยาบาล สังกัดสำนักการแพทย์ กรุงเทพมหานคร. ปริญญานิพนธ์ วท.ด. (สาขาวิจัยพฤติกรรมศาสตร์ประยุกต์) . กรุงเทพฯ : ม |
| ที่เก็บงานวิจัย | หอสมุดกลาง มศว. |
| หมายเลขเรียกหนังสือ | 158.7 จ 327 ป |
| คำสำคัญ | ความเหนื่อหน่ายในงาน ความเบื่องาน |
| ที่มาของเครื่องมือวัด | พัฒนามาจาก |
| รายละเอียดที่มาของเครื่องมือวัด | แบบวัดของ สิระยา สัมมาวาจ (2532) |
| จุดประสงค์ในการสร้างเครื่องมือวัด | เพื่อใช้ในงานวิจัย |
| รูปแบบการตรวจและการให้คะแนน | Rating Scale |
| รายละเอียดรูปแบบการตรวจและการให้คะแนน | เป็นมาตรวัด 7 ระดับ จากไม่เคยรู้สึกเช่นนั้น (ให้ 1 |
| คุณภาพของเครื่องมือวัด | กลุ่มทดลองใช้เครื่องมือ เป็นพยาบาลวิชาชีพที่ไม่ได้อยู่ในกลุ่มตัวอย่าง จำนวน 100 คน |
| ความยาก วิธีการและพิสัย | ไม่ได้ทำการวิเคราะห์ |
| อำนาจจำแนก วิธีการ และพิสัย | วิเคราะห์ Item total correlation ค่าอำนาจจำแนกอยู่ระหว่าง 0.30 ถึง 0.65 |
| ความเที่ยงตรง วิธีการ ดัชนีทั้งฉบับ | ตรวจสอบ content validity โดยผู้เชี่ยวชาญจำนวน 6 ท่าน |
| ความเชื่อมั่น | หาค่าสัมประสิทธิ์อัลฟา ได้ค่าดัชนีความเชื่อมั่นทั้งฉบับ = 0.89 |
| กลุ่มเป้าหมายและกลุ่มตัวอย่าง | พยาบาลวิชาชีพที่มีระยะเวลาในการปฏิบัติงาน 1-10 ปี ในโรงพยาบาลสังกัดสำนักการแพทย์ กรุงเทพมหานคร ได้แก่ วิทยาลัย
วชิรพยาบาล, รพ.กลาง,ตากสิน,เจริญกรุงประชารักษ์ จำนวน 530 คน |
| เวลาในการใช้เครื่องมือ | ไม่ได้ระบุไว้ในปริญญานิพนธ์ |
| จุดประสงค์ของเครื่องมือวัด | ความเหนื่อยหน่ายในงาน หมายถึง ลักษณะของกลุ่มอาการที่เป็นผลสืบเนื่องมาจากการเกิดความเครียดเรื้อรัง จากการปฏิบัติ งานของพยาบาลวิชาชีพ วัดจาก 3 องค์ประกอบ คือ
1. ความรู้สึกอ่อนล้าทางอารมณ์ หมายถึง คามรู้สึกท้อแท้ อ่อนล้า และสิ้นหวังจากการประกอบวิชาชีพที่ต้องให้บริการต่อสังคม
2. ความรู้สึกลดความเป็นบุคคล หมายถึง ความรู้สึกด้านลบ และมีทัศนคติในแง่ร้ายของพยาบาลวิชาชีพต่อเพื่อนร่วมงาน
และผู้ป่วย จนขาดความเห็นอกเห็นใจผู้อื่น
3. ความสำเร็จส่วนบุคคล หมายถึง พยาบาลวิชาชีพเกิดความรู้สึกว่าตนประสบความสำเร็จน้อยกว่าที่คาดหวังไว้ในการประกอบ
อาชีพพยาบาล |
| ตัวอย่างเครื่องมือวัด | 1. ฉันรู้สึกจิตใจห่อเหี่ยวจากการทำงานในวิชาชีพพยาบาล
2. ฉันรู้สึกหมดแรงเมื่อสิ้นสุดการทำงานแต่ละวัน
3. ฉันรู้สึกเพลียเมื่อตื่นนอนตอนเช้าและรู้ว่าต้องไปทำงานอีกวัน
4. ฉันรู้สึกว่าตนเองสามารถเข้าใจความรู้สึกนึกคิดของผู้ป่วยได้โดยง่าย
5. ฉันรู้สึกว่าฉันได้ปฏิบัติต่อผู้ป่วยบางคนเหมือนเป็นสิ่งไม่มีชีวิตจิตใจ
6. ฉันรู้สึกเหนื่อยหน่ายกับงานในหน้าที่ของฉัน
7. ฉันรู้สึกเปี่ยมไปด้วยพลังของควาสำเร็จ
8. ฉันรู้สึกคับข้องใจ และกังวลในงานที่ทำอยู่
ไม่เคยรู้สึก ปีละ เดือนละ เดือนละ สัปดาห์ละ สัปดาห์ละ ทุก ๆ วัน
เช่นนั้น 2-3 ครั้ง 1 ครั้ง 2-3 ครั้ง 1 ครั้ง 2-3 ครั้ง
1 2 3 4 5 6 7 |
[