วัตถุประสงค์    การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงทดลอง มีวัตถุประสงค์ที่สำคัญ 3 ประการคือ ต้องการหาวิธีการฝึกเพื่อพัฒนาความเชื่ออำนาจในตน ต้องการหาปริมาณการฝึกที่เหมาะสมและต้องการทราบว่าบุคคล 
ที่มีลักษณะใดจึงเหมาะสม และได้รับประโยชน์จากการฝึกมากที่สุด ส่วนจุดมุ่งหมายทางการวิจัยมี  3   ข้อด้วยกัน 
                          ประการแรก  เพื่อศึกษาผลของการให้และระยะเวลาของการให้แรงเสริมด้วยเบี้ยรางวัลที่มีต่อการพัฒนา 
ลักษณะความเชื่ออำนาจในตน และสุขภาพจิตของนักเรียนประถมตอนปลาย 
                          ประการที่สอง เพื่อศึกษาว่านักเรียนที่มีแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ในปริมาณที่ต่างกันเมื่ออยู่ในสภาพการ 
ใช้วิธีเบี้ยรางวัล และไม่อยู่ในสภาพการใช้วิธีเบี้ยรางวัลจะมีความเชื่ออำนาจในตน และสุขภาพจิตต่างกันหรือไม่ และ 
                            ประการที่สาม เพื่อศึกษาว่านักเรียนที่ได้รับการอบรมเลี้ยงดูแบบใช้เหตุผลมากและน้อยเมื่อได้รับการ 
ให้แรงเสริมด้วยเบี้ยรางวัล จะมีความเชื่ออำนาจในตน และสุขภาพจิตต่างกันอย่างไร 
                            วิธีดำเนินการวิจัย 
                           กลุ่มตัวอย่าง  ที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ ประกอบด้วยนักเรียนชายและหญิงชั้นประถมปีที่ 5 จำนวน 154 คน อายุระหว่าง 10 - 13 ปี จากโรงเรียน 2 แห่งในจังหวัดนครราชสีมา นักเรียนในแต่ละโรงเรียนได้ถูกจัดเข้าสภาวะต่าง ๆ 4 สภาวะโดยวิธีการสุ่ม ซึ่งสภาวะทั้ง 4 นี้เป็นสภาวะผสมที่เกิดจากการจับคู่กันระหว่างการมี หรือไม่มีข้อตกลงในการให้รางวัล กับการให้รางวัลตาม หรือไม่ตามระเบียบ เป็น 4 สภาวะดังนี้คือ สภาวะการใช้วิธีเบี้ยรางวัล  (มีข้อตกลงและได้รับรางวัล 
ตามระเบียบ) สภาวะการใช้สัญญา (มีข้อตกลงแต่ได้รับรางวัลไม่ตามระเบียบ) สภาวะการให้รางวัลอย่างมีระเบียบ  (ไม่มี 
ข้อตกลงแต่ได้รับรางวัลตามระเบียบ) และสภาวะการให้รางวัลตามสะดวก (ไม่มีข้อตกลงและได้รับรางวัลไม่ตามระเบียบ) ในการฝึกทำโดยให้นักเรียนเล่นเกม ซึ่งเป็นเกมที่เล่นตามลำพัง และต้องใช้ความพยายามในการเล่นเพื่อให้ได้รับรางวัล 
ซึ่งจะมีการให้ตามสภาวะต่าง ๆ 4 สภาวะที่ได้กล่าวมาแล้ว นักเรียนในทั้ง 4 สภาวะได้รับการฝึก 15 ครั้ง ๆ ละ 30 - 60 นาที โดยทำการฝึกติดต่อกันทุกวัน วันละครั้ง ในการวิจัยนี้ได้มีการวัดผลการทดลอง 3 ช่วงเวลาด้วยกันคือ เมื่อฝึกไปได้ 1/3 2/3 และ 3/3 ของการฝึกทั้งหมด 
                                เครื่องมือที่ใช้  ในการวัดตัวแปรต่าง ๆ ในการวิจัยนี้มี 7 ชนิดคือ 1)  แบบวัดการอบรมเลี้ยงดูแบบ 
ใช้เหตุผล 2) แบบวัดแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ 3) แบบสอบถามภูมิหลัง 4) แบบวัดความเชื่ออำนาจในตน 5)  แบบวัดความเชื่อ 
อำนาจในตนเฉพาะสถานการณ์การเล่นเกม 6) แบบวัดสุขภาพจิต 7) แบบวัดการตรวจสอบผลการจัดกระทำ แบบวัด 3 ฉบับแรกเป็นแบบวัดที่วัดก่อนการทดลองเพื่อแบ่งประเภทของผู้ถูกศึกษา แบบวัดฉบับที่ 4 - 7 เป็นแบบวัดตัวแปรตาม ส่วนเกมต่าง ๆ นั้นใช้กระตุ้นพฤติกรรมของนักเรียน เพื่อที่จะได้รับการเสริมแรงภายหลัง 
                                การวิจัยนี้ทำการวิเคราะห์ข้อมูลหลายวิธีด้วยกันคือ การวิเคราะห์ความแปรปรวนสามทางแบบแฟคทอเรียน 
การวิเคราะห์ความแปรปรวนสามทางแบบวัดซ้ำการวิเคราะห์แบบถดถอยพหุคูณเป็นขั้นและการหาค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ 
ระหว่างตัวแปรทีละคู่ ในส่วนการวิเคราะห์ความแปรปรวนสามทางแบบแฟกทอเรียลเป็นการวิเคราะห์เพื่อตรวจสอบ 
สมมติฐานทั้ง 6 ข้อ ส่วนการวิเคราะห์ในส่วนอื่น ๆ เป็นการวิเคราะห์เพื่อศึกษาผลการวิจัยให้ละเอียดลึกซึ้งยิ่งขึ้น การวิเคราะห์กระทำในกลุ่มรวม และกลุ่มย่อย ที่แบ่งตามตัวแปรที่เป็นลักษณะผู้ถูกศึกษาและตัวแปรทางชีวสังคม 
                               สรุปผล 
                              ผลการวิเคราะห์ที่สำคัญมี 2 ประการดังนี้ ประการแรกพบว่า นักเรียนที่อยู่ในสภาวะการใช้วิธีเบี้ยรางวัล มีความเชื่ออำนาจในตนทั่วไปสูงขึ้น ความเชื่ออำนาจในตนเฉพาะสถานการณ์คงที่ และมีสุขภาพจิตเสื่อมรวมลดลง ความวิตกกังวลลดลง และความก้าวร้าวลดลง แต่ความซึมเศร้าคงที่ตลอดเมื่อปริมาณการฝึกเพิ่มขึ้นส่วนในสภาวะการ 
ให้สัญญา นักเรียนที่มีความเชื่ออำนาจในตนทั่วไปคงที่ส่วนความเชื่ออำนาจในตนเฉพาะสถานการณ์ลดลงมีสุขภาพจิต 
เสื่อมลง และความก้าวร้าวมากขึ้น มีความวิตกกังวลคงที่ ส่วนความซึมเศร้ามากขึ้นแล้วลดลงส่วนในกลุ่มการให้รางวัล 
อย่างมีระเบียบ และกลุ่มควบคุมพบผลที่ไม่ชัดเจน   ผลการวิจัยส่วนนี้แสดงว่าสภาพการใช้วิธีเบี้ยรางวัลให้ผลดีที่สุด 
ต่อความเชื่ออำนาจในตนและสุขภาพจิตของนักเรียน 
                                ผลการวิเคราะห์ข้อมูลอีกส่วนหนึ่ง พบว่านักเรียนที่อยู่ในสภาวะการใช้วิธีเบี้ยรางวัล คือ กลุ่มที่มีข้อตกลง และให้รางวัลตามระเบียบทั้งสองประการ เมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มควบคุมที่ไม่ได้รับทั้งสองประการ)  และในสภาวะ 
การให้รางวัลตามระเบียบ (เมื่อเปรียบเทียบกับการให้รางวัลที่ไม่ตามระเบียบ) ในการวัดครั้งแรก (หลังเล่นเกมไปได้ 5 คาบ จาก 15 คาบ) นักเรียนในสภาะทั้งสองประการข้างบนนี้ มีความเชื่ออำนาจในตนสูงกว่านักเรียนในสภาวะที่นำมาเปรียบเทียบ แต่นักเรียนเหล่านี้กลับมีสุขภาพจิตเสื่อมในหลายด้านที่ศึกษากว่าในสภาวะเปรียบเทียบผลเช่นนี้ปรากฎเด่นชัดมากในนักเรียน 
ที่ผลการเรียนสูง มีแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์สูง และรายงานว่าถูกอบรมเลี้ยงดูแบบใช้เหตุผลมาก แต่เมื่อเล่นเกมเสร็จแล้วล่วงไปอีก 2 สัปดาห์มีการวัดจิตลักษณะเหล่านี้ซ้ำอีกก็พบว่าสุขภาพจิตในหลายด้านที่ศึกษานั้นไม่แตกต่างกันในนักเรียนที่ได้รับ 
สภาวะที่แตกต่างกันแต่ลักษณะความเชื่ออำนาจในตนทั่วไปของนักเรียนในสภาวะการใช้วิธีเบี้ยรางวัลและสภาวะการให้รางวัล 
ตามระเบียบที่กล่าวมานี้ สูงกว่าสภาวะที่นำมาเปรียบเทียบ ผลนี้เด่นชัดที่สุดในนักเรียนหญิง  นอกจากนี้ยังพบว่าการมีหรือไม่มี 
ข้อตกลงในการให้รางวัล เป็นตัวทำนายที่สำคัญหนึ่งใน 3 ตัว (จากที่ใช้ทั้งหมด 20 ตัว) ของความเชื่ออำนาจในตนทั่วไปโดย 
นักเรียนที่ได้รับข้อตกลงในการให้รางวัลมักมีความเชื่ออำนาจในตนทั่วไปต่ำในการวัดครั้งที่ 3  ส่วนการให้รางวัลตามระเบียบ 
หรือไม่ตามระเบียบเป็นตัวทำนายที่เข้าสู่สมการทำนายความเชื่ออำนาจในตนเฉพาะสถานการณ์ในการวัดครั้งที่ 3 เป็นลำดับที่ 1 (โดยใช้ตัวทำนายทั้งหมด 20 ตัวเช่นกัน) โดยนักเรียนในสภาวะการให้รางวัลตามระเบียบมักเป็นผู้มีความเชื่ออำนาจ 
ในตนตามสถานการณ์สูงด้วย